سور شعبانیه از شور رجب می فکنم

مدح گل می کنم وشور وطرب می فکنم

شادی اندر عجم و ترک و عرب می فکنم

می زنم دم هم دم  وصف رخ لاله  باغ

شرر از نور سحر دردل شب می فکنم

بگذشت است دی و آمده دوران  بهار

سور شعبانیه از شور رجب می فکنم

خنده گل به رخ بلبل عاشق خوش باد

هرزمانش که سلامی به دولب می فکنم

تا که پروانه مهرش به شقایق بزند

داغ آتش به دل و شعله به تب می فکنم

معجز عیسوی لعل لبش  آب حیات

خاصه عیشی که ازآن نیمه شب می فکنم

تا شود غنچه گل  وا ، ز نفسهای صبا

ز شعف چشم به مرغان عذب می فکنم

باغ در غلغله و نغمه و آواز خوش است

من هم از مستی خود، نقش عجب می فکنم

شور و شیدایی خاصی همه جا موج زنان

خسروانی  به ترنم ز دو لب می فکنم ((1))

ماه من راه مرا  گاه مسا روشن کرد

من به خورشید رخش میل طلب می فکنم

من غلام قمرم فخر بر افاق برم

نزد این  شمس و قمر رسم ادب می فکنم

تو هم این بخت غنیمت بشمار ای یعقوب

دل و دین در قدم  او به سبب می فکنم

من که( شیدای شمالم ) نجفم در رویاست

عمر خود در پی این  اصل و نسب می فکنم 

یعقوب آروند -رشت