موفق ترين روش حكومت داري كدام است ؟

انسان وقتي خوب به اين دو جريان اصولگرا و اصلاح طلب نگاه مي كند پي مي برد كه برپا كردن اين دومجموعه و جريان  و زير مجموعه شان تقليدي است بچگانه  از  جامعه و سياست غرب(حالا اگر نخواهيم تعابيري ديگر بكار بگيريم)،هرچند كه در دهه قبل وقتي بعض از مسئولين مصلحت نگر مي خواستند وضعيت كشور و سياست را تشريح كنند ادعا مي كردند كه پاره اي از مسائل اجتماعي را از آسياي شرقي مي توان گرفت در حالي كه منظورشان آن كشورهايي بود كه بنوعي از روش سياسي و كشور داري غرب تحت تاثير بودند يا سعي نموده بودند چيزي شبيه آن يا به اصطلاح متضاد متقارن  آن را در كشور خود راه بيندازند ولي باز همان شكل غربي را داشت و يا بلاخره خارجي و بيگانه با فرهنگ و مذهب ما بود فقط اسمش را چيزديگر مي گفتند(اگر چه ما هم معتقديم هرچيز خوب را بايد از هر جائي گرفت ولي اين روش و سياست و حكومت داري  خو ب نيست بلكه مضر هست)

و الان كه خود نگاه مي كنيم و رفتارهاي كاملا مشابه هم و دقيقا دنباله روي  هم اين جريانات را در امور كشور داري بخصوص اقتصادي معيشتي و بخصوص در ناتواني در مبارزه با فساد اقتصادي يا  به عبارت ديگر در پشت گوش انداختن اين مبارزه عليه قطاع الطريقان يقه سفيد و يا سياست باز يا هرچيزي كه اسمش را مي گذارند مي بينيم باور مي كنيم كه تشخيص بيست و چند سال پيش ما در مضر بودن اين جريان سازي ها درست بوده بلكه خطراتي كه آنموقع گوشزد مي شد الان به وضح مي توان ديد و ضررهايي را متوجه كشور نموده  اند كه جبرانش تقريبا غير ممكن بنظر مي آيد ولي بعض از مسئولين هميجوري براي خود خوش باورند و الكي خوش بين كه اصلا نه مشكلي هست و نه خطري و نه ضرري فقط اين دشمن خارجي هست كه دارد ما را خفه مي كند واصلا به واقعيتهاي جاري در كشور توجهي ندارند (هرچند مي شود انواع زيادي از ضعف و نقص و منفي بودن را بر جريانات ياد شده  برشمرد ولي فعلا به همين قدر بسنده مي كنيم)

در حالي كه عقل اجتماعي ما مردم مي گويد كه دشمنان خارجي حالا آمريكا و انگليس و غيره و هركس ديگر  بدليل فقط وحدت مثال زدني و استثنائي مردم كشورمان و غيرت ملي و مذهبي ويژه  شان جرئت  حمله نظامي به كشورما را نداشته اند و ندارند  به همين دليل است كه دشمن خارجي هم اين را متوجه شده و در همان ابعادي كار مي كند كه در سطور بالا ذكرش رفت

آمريكا و بطور كل غرب به اين نتيجه رسيده اين كه براي  تسلط بر ايران و مردمش و وفرهنگ و مذهب پويايش  نبايد به جنگ فيزيكي  روي آورد چون شكستشان حتمي است  (حالا نه اينكه ما آنچنان آنها را مي زنيم كه نابود بشوند بلكه آنها نمي توانند با جنگ به اهداف خود برسند و سالهاي طولاني پر از ضرر و خطري را براي خود مي خرند بدون اينكه نتيجه نهايي دلخواه و نيمه موفقي بگيرند  اگر به ايران حمله نظامي كنند)

بنابر اين تصميم عاقلانه اي گرفتند كه همانا ايجاد جنگ رواني همراه با تاكتيتك يك قدم عقب رفتن و دو قدم جلو آمدن است آنهم با انواع ابزار و روش هاي مخصوص خودشان

و براي  حصول به خواسته هاي خود چند گزينه را با هم دنبال مي كنند

يكي از آن گزينه هاي پيدا كردن حفره هاي تاميني در نظام ما هست كه آنها به چند شكل آن را شناسايي نموده اند و انتخابشان كرده اند  كه يكي اش روي آوردن و دل بستن به اصلاح طلبان و روحيه غرب دوستانه آنها ست و يكي اش دامن زدن به مفاسد اقتصادي افرادي از اصولگرايان است و زيرذره بين بردن آنها و بزرگ نمائي اشتباهات شان،

 كه اقدامات اصلاح طلبان در مورد مباحثي نظيرآزادي شخصي و سياسي افراد و تعامل  و تمايل با ساير كشورها و افراد و جناح هاي لائيك و فمنيست و بي قيد و حتي دشمن وامثالهم بوده  و از طرف اصولگرايان هم آماده كردن افرادي از اصولگرايان براي تماميت خواهي است و دامن زدن  غربي ها به اين نوع رفتارها در كشور كه هردوي اين نقطه ضعف ما بهترين وسيله است براي دور كردن مردم از ساختمان و شاكله انقلاب  (هرچند كه مسئولين سطوح بالاي كشور اين را رد مي كنند كه مردم در حال دور شدن و بيگانه شدن از نظام هستند  ولي عملا مردم اين را درك مي كنند و قبول دارند كه هرروز فاصله هاي بينشان  و نظام در حال وسعت گرفتن است ولي اين مسئولين  خيلي خوشبينانه اين را انكار مي كنند و ترس اين است كه زماني اين حقيقت جاري را باور كنند كه ديگر دير شده باشد مسئولين كشور چشمشان به تعداد جمعيت راهپيماي كننده روز قدس و بيست ودوم بهمن است و حضور مردم در اين دو روز و ايام خاص ديگر را به حساب حمايت مردم از خود و اقبالشان از عمكردهاي خود و وضعيت رضايت بخش بودن كشور مي پندارند در حالي كه اصلا اينطور نيست )

هرچند مردم همچنان به اهداف انقلاب و ايده هاي خميني كبير (ره)پايبند و مومن و وفا دارند ولي رفتارهاي حكومتي تبعيض آميز را كه هر روز دامنه وسعتش گسترده تر مي شود نمي پذيرند حتي اگر افراد مقدسي بهشان توصيه كنند كه اين معضل بزرگ را ناديده بگيرند ويا كتمان كنند

مردم دنبال حكومت علوي هستند كه وصفش را بارها از قديم الايام پاي منبر ها شنيده و از كتابهاي مقدس خوانده اند 

بهترين كار براي ما تشبث به سيره و روش  حكومت داري امير المومنين علي (ع) هست و بس

تنها راه  ايمن ماندنمان از هر گزندي چه آفات داخلي و چه خطرات خارجي  اين است كه  آنچه كه در آن مدت پنج سال  حكومت آن حضرت اتفاق افتاده را جمع آوري و تدوين و عملي بسازيم آن را ملاك اعمال حكومتي قرار بدهيم 

هر چند عده اي خود محور و كم ايمان باور ندارند كه اين كار شدني هست خصوصا اينكه معاندان مرام علويت هم بر آتش بي اعتمادي خودي ها نسبت به روش وسيره آن حضرت مي دمند ولي فقط عقل ناقص است كه از طرفي قبول داشته باشد كه آن حضرت  جامع الاطراف بودند ولي از طرفي ادعا بكنند كه روش و سيره  آن حضرت براي حال و دوران فعلي ما  كاربرد ندارد يا اينكه بگويند مسائلي كه در اين زمان هستند آنقدر وسيع  هستند كه در زمان آن حضرت وجود نداشته تا معلوم شود ايشان چه برنامه اي براي آنان داشته اند.

حقيقت اين است كه بعد از امام خميني (ره) افرادي كه پشت ديوارهاي دشمني و حماقت و ريا و سادگي و خود محوري بودند يكباره  در جامعه سر برا آوردند وبه بهانه اينكه همه اقشار وآرا  وانديشه ها  بايد در اداره كشور سهيم باشند  حاهاي حساس كشور را گرفتند و تغييراتي وسيع در آنچه كه قرار بود امام خميني براي كشور اجرا كنند دادند و چيزي را مطرح و عملي نمودند كه خود مي خواستند و نه اينكه اسلام و امام علي (ع) و امام خميني مناسب مي ديدند

هر چند در محوريت انقلاب نتوانستند ميخ بكوبند ولي در شقوق مختلف  اجرائي و اعمال حكومتي به زور و تزويروتقلب و فريبكاري چنين خواسته هاي خود را تا حد زيادي پيش بردند كه اگر همين روند ادامه يابد واقعا آمريكا نيازي به جنگ با ايران را نخواهد داشت

چه كسي ثابت كرده كه روش ها و منشها و سايستهاي علي (ع)‌در اين زمانه جواب نمي دهد ؟

اگر ثابت نشده كه چنين است  پس چرا به همان سياق و روش نرفته ايم ؟(كساني كه عقيده دارند روشهاي علوي جوابگوي جامعه نيست دقيقا مخالف سياستهاي حكومتي علي (ع) نيستند بلكه با ديانت و عدالت علي (ع) مشكل دارند وروشهاي آن حضرت را وسيله قرار داده اند تا كلا  عدل و عدالت و مهر و قهر الهي را كنار بگذارند) 

چطور بخود مان اجازه مي دهيم كه كسي را كه آنهمه پيش بيني از كائنات و خفيات زمين و آسمان و ذره و اتم و بهداشت  و اناتومي هاي موجود در هستي با اخبار دقيقي با آيندگان و ما  داده است متهم به عدم رهنمود دادن براي آيندگان در حكومت داري و روش صحيح آن  بكينم؟

چه كسي و كساني تا بحال همت گمارده اند كه امور حكومت داري علي ( را در همان مدت محدود) تفحص و گرد آوري و بررسي و توصيه بنمايند؟(بطور رسمي و علمي ونه فقط منحصر به  توصيه هاي مقطعي و موضعي و قصه پردازانه توسط وعاظ و خطبا و شاعران و مداحان   )

چه كساني مي توانند ثابت كنند كه روشهاي جاري اصولگرائي و اصلاح طلبي و يا هر نوع روش ديگر از غرب و شرق بهتراز روش علوي در حكومت و كشور گرداني   مي تواند جوابگوي مردم شود مگر اينكه فقط به تئوري ها و گفته ها و نظريه پردازي هاي امتحان نشده اكتفا نمايد؟

( هرچند كه بحث اصلي اين مقال احزا و جريانات نيستند ولي مي توان بطور اجمال گفت كه جريان سازي خارج از اصول اسلامي و روشهاي شناخته شده نبوي و علوي و تنها به صرف  كپي برداري از جوامع ديگر  بزرگترين زهر و آفتي است كه مارا بخود مبتلا نموده ولي ما به اسم اينكه مي خواهيم طرحي نو در بيندازيم الكي الكي و فقط براي اينكه جلوي خارجي ها چيزي براي گفتن داشته باشيم تن به چنين ساختار و تشكيلات هاي ناميمون و مضر داده ايم  ، مگر در قرآن و احاديث و روايت و سنت و سيره پيامبر و ائمه ( ص،ع) نمي توان پيدا نمود كه چه جور ساختاري بايد براي جامعه خود طراحي كنيم  كه رفته ايم اين نوع تشكيلات را براي تصمصي سازي كشورمان بستر كار قرار داده ايم ؟ اگر لازم بود يك ظاهري از رفتارها و ساختمان سياسي جهاني را در كشورمان ماكت كنيم باز ايرادي نبود ولي كنار گذاشتن قوانين و مقررات و سنت و سيره  اسلامي و شيعي خودمان و جانشين كردن اين زهر ماري ها بجايش فاجعه بود و هست و تاسف اين است كه ما هم مانند ساير كشورهاي بلا تكليف هرورز يك سازي مي زنيم و تازگي ها مي گوئيم خب ممكن است از اين به بعد كشور را به روش ايالاتي و انتخابات را به روش آمريكا يعني نه با راي مستقيم مردم بلكه با توافق با نمايندگان داراي راي احزاب  انتخاب و انتصاب نمائيم و از اين حرفها 

اين ظلم است كه ما به علت عدم باور خودمان نسبت به  ممكن و موثر بودن حكومت علوي پذيرفته ايم و داريم بر خود و مردم مان اين ظلم را روا مي داريم

مسئولين كشورمان بارها از باور پذيري اينكه ((ما مي توانيم )) سخن گفته اند ولي اصلا حرفي از اينكه ما مي توانيم روش سياست و اقتصادي نبوي و علوي را براي يكبار بعد از آن حضرات حداقل امتحان كنيم بميان نياورده اند تا چه رسد كه بخواهند عملا همان سيره و متد را به اجرا بگذارند هرچند كه مجريان چنين امتحاني هم بايد  خود واقعا مومن و امين و قوي بوده باشند تا به درستي و دقت كامل  حكومت و حكمت علوي را به معرض عمل قرار داده و كم كاي نكنند تا آنوقت بناحق ضعف ها را پاي روش وسيره علوي نگذارند

 يعقوب آروند-رشت